กระต่ายเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีคนนิยมเลี้ยงกันมาก
เพราะเป็นสัตว์ที่เลี้ยงง่ายเชื่องสะอาดและน่ารัก
หลายคนอาจยังไม่ทราบว่าประโยชน์ของกระต่ายนอกจากจะเป็นสัตว์เลี้ยงไว้ดูเล่นแล้ว
กระต่ายยังมีคุณค่าต่อมนุษย์อย่างมากมายเกินกว่าที่คนทั่วไปจะนึกถึง
คือกระต่ายเป็นสัตว์ที่ให้เนื้อใช้เป็นอาหารได้ดีเท่ากับเนื้อสัตว์อื่นๆ
แต่ราคาถูกกว่า
เพราะกระต่ายให้ลูกดกมากกว่าสัตว์แทบทุกขนิดแม่กระต่ายให้ลูกได้ปีละ 24 ถึง 36 ตัว หรือ 4 ครอกเป็นอย่างน้อย ลูกกระต่ายโตเร็วมากหรือโตเร็วเท่ากับไก่กระทง คือ
จะได้น้ำหนักประมาณ 1.5 กิโลกรัม เมื่ออายุ 8-10 สัปดาห์
เมื่อเลี้ยงต่อไปอีกประมาณ 1 เดือน จะมีน้ำหนักถึง 2 กิโลกรัม ขึ้นไปก็จะใช้เป็นอาหารได้
เนื้อกระต่ายเป็นเนื้อที่มีโปรตีนสูง
มีแคลอรี่ต่ำและมีไขมันน้อย เนื้อนุ่มไม่เหนียว ใช้ประกอบอาหารได้หลายชนิด
นอกเหนือจากเนื้อใช้รับประทานได้แล้ว ขนและหนังกระต่ายเมื่อฟอกเสร็จแล้วนำมาทำสิ่งประดิษฐ์ได้หลายอย่าง
เช่นทำกระเป๋าของสตรี ทำรองเท้าแตะใช้ในบ้าน ทำเสื้อคลุมหรือสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ
ได้หลายชนิด
ในวงการแพทย์มีการใช้กระต่ายเป็นเครื่องมือศึกษาทดลองและทำวัคซีนหลายชนิด
เพราะกระต่ายเป็นสัตว์ที่มีการขยายพันธุ์ได้ง่ายและรวดเร็วจึงเหมาะในการใช้ทดลองทางชีววิทยามาก
ในเมืองไทยเราเองต้องการกระต่ายเพื่อใช้ในงานนี้เป็นจำนวนมาก
และมักหาไม่ค่อยพอใช้เสมอๆ
ผู้เลี้ยงกระต่ายที่อยู่ใกล้เคียงกับสถานที่ที่มีห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์ของหน่วยงานต่างๆ
สามารถหารายได้จากการจำหน่ายกระต่ายเพื่อการนี้ได้
กระต่ายที่เลี้ยงกันในปัจจุบัน
มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Oryetalagus cuniclus
และมีชื่อสามัญว่า Eusopean rabbit หรือ true
rabbit
ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากกระต่ายป่าที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปยุโรป
การเลี้ยงกระต่ายเริ่มต้นขึ้นในทวีปยุโรปโดยใช้เป็นสัตว์ปล่อยในอุทยานเพื่อใช้ล่าเป็นกีฬา
โดยเหตุที่กระต่ายมีการเปลี่ยนแปลงลักษณะเกิดขึ้นง่ายตามธรรมชาติ
ทำให้เกิดสีสันและขนาดแตกต่างกันมากมายหลายแบบ
ผู้ที่รักการเลี้ยงสัตว์จึงพยายามผสมและคัดเลือกกระต่ายให้มีความแปลกแตกต่างกันยิ่งขึ้นไปอีกความแตกต่างของกระต่ายเน้นไปทางด้านขนาด
สีและลักษณะของขน นักผสมพันธุ์ได้ศึกษาการถ่ายทอดลักษณะต่างๆ ของกระต่ายไว้มาก
อันเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่ชอบเล่นสนุกในงานผสมพันธุ์กระต่ายเป็นงานอดิเรก
ที่มา : สุวรรณ อ่อนวิมล.(2540).การเลี้ยงกระต่าย.โครงการหนังสือเกษตรชุมชน.กรุงเทพฯ.
ที่มา : สุวรรณ อ่อนวิมล.(2540).การเลี้ยงกระต่าย.โครงการหนังสือเกษตรชุมชน.กรุงเทพฯ.